ಬೋರ್ಡಿಗೆ ಬೆನ್ನು ಮಾಡಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಆ ಶಿಕ್ಷಕಿ ತನ್ನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ವಿಷ ಎಂದರೇನು ? ಎಂದು ಕೇಳಿದರು.
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪರಸ್ಪರ ಮುಖ ನೋಡಿಕೊಂಡರೆ ಹೊರತು ಅವರಿಗೆ ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮ ಅಗತ್ಯಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ನಾವು ಸೇವಿಸುವ ಆಹಾರ, ಬಳಸುವ ವಸ್ತು, ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಸ್ತು ವಿಷವಾಗಿರುತ್ತದೆ.
ಎಷ್ಟೋ ಜನರ ಪಾಲಿಗೆ ಹಣವೇ ವಿಷ ಆಗಬಹುದು. ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರಿಗೆ ಅಧಿಕಾರ ವಿಷವಾಗಬಹುದು ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರಿಗೆ ಅವರು ಸೇವಿಸುವ ಆಹಾರವೇ ವಿಷವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಬಹುದು. ನಮ್ಮ ದುರಾಸೆ, ಆಲಸ್ಯ, ಅತಿಯಾದ ಪ್ರೀತಿ, ಮಹತ್ವಕಾಂಕ್ಷೆ, ಆಸೆ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲವೂ ವಿಷವಾಗಬಹುದು.
ಒಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಭಯ ಕೂಡ ವಿಷದ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿಯೇ ಬರುತ್ತದೆಯೇ ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಹೌದು.
ನಮಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳನ್ನು ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ತೊಡಗಿದಾಗ ಅದೊಂದು ರೀತಿಯ ಸಾಹಸವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸುತ್ತದೆ.
ಹಾಗಾದರೆ ಅಸೂಯೆ ಎಂದರೇನು? ಎಂದು ಮತ್ತೊಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ.
ಬೇರೊಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಇರುವ ಒಳ್ಳೆಯ ಗುಣಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಲಾಗದ ಅಸಮರ್ಥತೆ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಅಸೂಯೆಯನ್ನು ಹುಟ್ಟು ಹಾಕುತ್ತದೆ. ಬದುಕು ಬೇರೆ ಯವರಿಗೆ ಕೊಡ ಮಾಡಿದ ಆಶೀರ್ವಾದಗಳನ್ನು ನೀನು ಸಂತಸದಿಂದ ಎದುರುಗೊಂಡರೆ ಅಸೂಯೆ ಪ್ರೇರಣೆಯಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಶಿಕ್ಷಕಿ ಹೇಳಿದರು
ಹಾಗಾದರೆ ಸಿಟ್ಟು? ಎಂದು ಮತ್ತೋರ್ವ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ತನ್ನ ಕೈಯೆತ್ತಿ ಪ್ರಶ್ನೆ ಕೇಳಿದ.
ನಾವು ನಡೆಯಬಾರದು ಎಂದು ಯಾವುದನ್ನು ಬಯಸುತ್ತೇವೆಯೋ ಅದನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗದೆ ಹೋದಾಗ ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೋಪ ಉಂಟಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ಮೀರಿ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವುದು ಕೋಪದ ಗುಣವಾಗಿದ್ದು…. ಎಲ್ಲಾ ಸಮಯದಲ್ಲೂ ಎಲ್ಲಾ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರಿವನ್ನು ನಾವು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ ಕೋಪದ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಆರಿಸುವ ಶಾಂತಿ ಮತ್ತು ಸಮಾಧಾನ ನಮ್ಮದಾಗುತ್ತದೆ
ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಮತ್ತೊಬ್ಬ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಹಾಗಾದರೆ ದ್ವೇಷ ಎಂದರೇನು ? ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ಶಿಕ್ಷಕಿ ಇಡೀ ಕೋಣೆಯನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿ ಬೇರೊಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಅವರು ಇರುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದೆ ಇರುವುದು ದ್ವೇಷಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.
ಒಂದೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡದ್ದೇ ಆದರೆ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಒಳ ಒಪ್ಪಂದಗಳು ಇಲ್ಲದೆ ನಮ್ಮ ದ್ವೇಷ ಸಹಾನುಭೂತಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರೀತಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಹೆಸರೇ ಸಹಾನುಭೂತಿ ಎಂದು ಶಿಕ್ಷಕಿ ಹೇಳಿದಾಗ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳು ತಲೆದೂಗಿದರು.
ಅದೆಷ್ಟು ಸುಂದರವಾದ ವಾಕ್ಯಗಳು ಅಲ್ಲವೇ! ಭಯವನ್ನು ಧೈರ್ಯದಿಂದ,, ಸಿಟ್ಟನ್ನು ಸಮಾಧಾನದಿಂದ, ದ್ವೇಷವನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ, ಅಸೂಯೆಯನ್ನು ಸಾಮರ್ಥ್ಯದಿಂದ ನಾವು ಮೆಟ್ಟಿದಾಗ ಮಾತ್ರ ನಮ್ಮ ಬದುಕು ಬದಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ರಾಗ-ದ್ವೇಷ, ಸಿಟ್ಟು-ಸೆಡವು, ಪ್ರೀತಿ-ಕೋಪ ನಲಿವು ನೋವು ಎಲ್ಲವೂ ಬೇಕು…. ಅವುಗಳು ಪರಸ್ಪರ ವಿರುದ್ಧವಾದ ಗುಣಗಳಾದರೂ ಕೂಡ ಒಂದರಲ್ಲಿ ನಕಾರಾತ್ಮಕತೆ ಇದ್ದರೆ ಮತ್ತೊಂದರಲ್ಲಿ ಸಕಾರಾತ್ಮಕತೆ ಇದೆ.
ಕತ್ತಲು ಇದ್ದಾಗಲೇ ನಮಗೆ ಬೆಳಕಿನ ಮಹತ್ವ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ…ಅಂತೆಯೇ ಇಂತಹ ನಕಾರಾತ್ಮಕ ಗುಣಗಳು ಇದ್ದಾಗಲೇ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಶಕ್ತಿಯ ಮಹತ್ವದ ಅರಿವಾಗುತ್ತದೆ.
ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ಓದಿ ಒಳ್ಳೆಯ ಉದ್ಯೋಗವನ್ನು ತನ್ಮೂಲಕ ಹಣವನ್ನು ಗಳಿಸಬಹುದು, ಆದರೆ ಸಂಸ್ಕಾರ ಮಾತ್ರ ಹೆತ್ತವರಿಂದಲೇ ದೊರೆಯಬೇಕು. ಹಾಗೆ ದೊರೆತ ಸಂಸ್ಕಾರ ಬದುಕಿನ ಕೊನೆಯವರೆಗೂ ಅವರನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಬೇಕು. ಮೌಲ್ಯಗಳನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ರಾಜಿಗೆ ಅವಕಾಶವಿಲ್ಲದ ಬದುಕನ್ನು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳು ನಡೆಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿ ಎಂಬ ಆಶಯದೊಂದಿಗೆ